Ik ben al een tijdje aan het sporten bij Thijmen. Toen ik startte, moest ik de 1e keer gewoon in m’n kleding komen. Geen sportkleding.
De 1e sessie was er om kennis te maken en doelen op te stellen. En ook, zo voelde het voor mij tenminste, officieel uit te spreken dat ik dit traject echt aan ging.
Ik ben geen fan van de sportschool. Nooit geweest. Ligt niet aan de sportschool natuurlijk.
Wel aan mezelf.
In mijn dagelijkse kleding ben ik er behoorlijk goed in geworden om me leuk te kleden. Mijn strategie was: zorg voor goede accessoires en leuke schoenen zodat de aandacht daarop gericht is.
Deze strategie is moeilijk toepasbaar met sportkleding. Uiteraard bedacht ik andere strategieën daarvoor, ik zal jullie twee voorbeelden geven:
Een teamuitje van het werk. We zouden een sportles gaan volgen bij een instructeur. Mijn oplossing: ik kwam te laat en zei dat ik mijn sportkleding was vergeten. Overigens heb ik me die hele les vervelend gevoeld, want jezelf buitenspel zetten tijdens een teamuitje is niet leuk.
En nog zo een: op mijn werk werd er 1 avond in de week gesport. Als ik aan het werk was op die avond, was ik verrassend vaak ongesteld en gebruikte ik dat als excuus om niet mee te doen. Weer zette ik mezelf letterlijk buitenspel.
Herkenbaar?! Voor mij was mijn gewicht echt een belemmering om te sporten. Ik voelde me ongemakkelijk, traag en dik.
Uiteraard werd ik na die eerste sessie wel in sportkleding verwacht. Maar wat voor mij helpend was: ik hoefde niet in een groep te sporten en ik hoefde niemands tempo bij te houden.
Oja, er zijn ook geen spiegels. Groot voordeel!
En nu, nu durf ik het aan om bij Thijmen boven voor het raam te gaan staan, en mezelf in spiegelbeeld daar de oefeningen te zien doen.