Een half jaar verder..
Na mijn traject bij Thijmen. Zo eindigde het: drieëntwintig kilo’s waren er af, en mijn conditie was een stuk beter dan toen ik begon.
En nu?
Zeven kilo’s zijn er weer bij gekomen. Eerst heel langzaam, 1 a 2 kilo. Beetje bij beetje werd ik slordiger in m’n eetritme, ging ik weer vaker voor het korte geluksgevoel van een taartje of iets anders, vergat ik te ontbijten, stopte ik met water drinken, en bewoog ik een stuk minder.
En hoewel ik heus wel heb genoten van al die lekkere dingen, was het toch met een dubbel gevoel. Want ik wist natuurlijk dat dit gevolgen zou hebben voor mijn gewicht. Ik heb een poosje behoorlijk mijn hoofd in het zand gestoken.. mijn weegschaal ver onder het bed geschoven, mijn dikker wordende hoofd en lijf in de spiegel genegeerd.
Mezelf verteld dat ik in ieder geval nog 1 keer in de week sportte, en ga zo maar door.
Maar toch, ik mistte dat gevoel van voldoening. Ken je dat? Dat je na een zware training je zo uitgewrongen voelt, zo hard hebt gewerkt, dat je dit echt niet gaat ‘verpesten’ met een taartje.
In het traject met Thijmen was dat gevoel een heel belangrijk onderdeel, dat me elke keer weer motiveerde om vol te houden en verder te gaan.
Soms irriteert en frustreert het me mateloos, want waarom lukt het mij nu niet om een gezond eetritme vast te houden?
Maar weet je, ik weet wel hoe het me wel lukt: iemand inschakelen die een vinger aan de pols houdt en weegmomenten inplannen.
En ik weet ook: wat en hoeveel ik kan eten, dat water drinken belangrijk is, ik een manier van sporten kies die me datzelfde gevoel van voldoening geeft, etc.
Het allerbelangrijkste: zelf de keuze maken om er weer voor te gaan.
Dus: ik eet weer gezond, heb iedere week een weegmoment, ben me aan het oriënteren op groepslessen. Ik ben ook begonnen met wandelen, iedere dag even een uurtje mijn hoofd in de frisse lucht.
Resultaat: de eerste twee kilo is er weer af. Mijn hoofd ziet er leuker uit. Dat fijne voldane gevoel is er weer.
En ik heb echt niet de illusie dat dit me nu niet weer gaat gebeuren. Maar ik heb altijd de keuze om weer opnieuw de draad op te pakken.
Herkenbaar verhaal? Heb jij ook iets van een ander nodig om weer in beweging te komen? Laat dat je niet tegen houden, maar regel het! Het resultaat is het 100% waard!